сущ.сред.; множ. уши
хăлха; собака насторожила уши йытă хăлхине чанк тăратрĕ ♦ он и ухом не ведёт вăл хăнк та тумасть; навострить уши хăлхана тăрат, тимлесе итле; ушами хлопать çăвара карса лар; слышать краем уха кăшт илтсе юл; по уши влюбиться хытă юратса пăрах
мн. уши хăлха; тугой на ухо хăлхасăртарах, начар илтет; говорить на ухо хăлхаран кала, вăрттăн кала; по уши в долгах парăма лăкса ларнă; и ухом не ведет хăлхана та чикмест.
с. в разн. знач. хăлха; глух на одно ухо пĕр хăлхи илтмест; ◇ уши вянут см. вянуть; ухо режет (или дерёт) илемсĕр янăрать; держать ухо востро хăлхана чанк тыт, лайăх итле; навострить (или насторожить) уши хăлха тăрат, тимлесе итле; и ухом не ведёт хăлхана та чикмест; пропустить мимо ушей илтмĕш пул; не верить своим глазам (или ушам) см. верить; не видать как своих ушей кого-чего-л. нихçан та курайман (е илтеймен); дать (или съездить) в ухо кому-л. хăлха чикки пар; слышать краем ӳха кăшт çеç илт; по уши влюбиться пит юратса пăрах; по уши в долгах парăмă кĕрсе пĕт; тугой на ухо хăлхи хытăрах, хăлхасăртарах; говорить на ухо вăрттăн кала, халхаран кала; (и) у стен есть уши соотв. уй куçлă, вăрман хăлхаллă (букв. у поля есть глаза, у леса есть уши).
Çавăн пекех пăхăр:
ухмахлан ухмахлантар ухмахлат ухмыляться « ухо » уход уходить ухтар ухтарттар ухтару