I.
1.
мох
моховой
мăк калакĕ — конопатка, лопатка для конопачения
мăк торфĕ — моховой (верховой) торф
мăк шурлăхĕ — моховое болото, мшаник
мăк кăлар — добывать мох (из болота)
тунката мăкпа витĕннĕ — пень покрылся мохом
мăкпа хăпартнă вите — хлев на мху
мăк çап — конопатить мхом (напр. избу)
2.
похожий на мох, как мох, мохнатый, лохматый
мăк сухал — 1) густая спутанная борода 2) бородач
◊
пăлан мăкĕ — ягель, олений мох
мăк курăкĕ — лишайник
мăк йышши ӳсентăрансем — бот. мохообразные
мăк çырли — клюква
II.
подражание отрывистому мычанию
мох.
114 стр.
(мы̆к, мŏк), мох (раст.). Пазух. Пĕрене пуçне мăк шăтнă (появился), шăпчăк йăва çавăрнă. ТХКА 111. Пӳрт лартнă чух мăк кăларма Ĕнлет шывĕ хĕрне Атăл урлă кайсан... Ст. Шаймурз. † Шурă мамăкпа (вата) мăкне мăкларăм.
встр. в слож.: мăк-мак.
мүк
«мох»; мăк çырли «клюква»; башк., тат., казах. мӳк, уйг., узб., кирг., к. калп., ног. мохмӳк жиләге, башк. мӳк еләге «клюква». Заимствовано из русск. яз.
Çавăн пекех пăхăр:
мăйтăклан мăйхă мăйя мăйя хыçĕ « мăк » мăк сухал мăк тĕкĕлтура мăк ураллă çĕр мулкачĕ мăк-мăк мăк-мак